Dział III KSIĄŻECZKA ŻEGLARSKA

Art. 9. 1. Książeczka żeglarska stwierdza tożsamość jej posiadacza, przebieg pracy na statkach oraz zawiera dane o stanie zdrowia i uprawnia go do przekroczenia granicy Państwa Polskiego.
2. Posiadacz książeczki żeglarskiej może na jej podstawie powrócić do kraju nawet w przypadku utraty jej ważności.
3. Na czas podróży morskiej statku można na nim zatrudniać jedynie osobę posiadającą książeczkę żeglarską. Pracownika zagranicznego można zatrudnić, jeżeli posiada on dokument wydany przez organy innego państwa, na którego podstawie można ustalić jego tożsamość i przebieg pracy na statkach.

Art. 10. Książeczkę żeglarską wystawia dyrektor urzędu morskiego, a za granicą - polski urząd konsularny. Jeżeli nic innego nie wynika z przepisów poniższych, przepisy tego rozdziału dotyczące urzędów morskich stosuje się odpowiednio do polskich urzędów konsularnych.

Art. 11. (3) 1. Książeczkę żeglarską wystawia się na wniosek:
  1)   marynarza lub rybaka,
  2)   osoby posiadającej udokumentowane ukończenie szkolenia dotyczące bezpieczeństwa stopnia podstawowego w zakresie określonym w Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzonej w Londynie dnia 7 lipca 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 39, poz. 201 i 202 oraz z 1999 r. Nr 30, poz. 286),
  3)   innej osoby, jeżeli pozostaje ona z armatorem w stosunku pracy na statku,
  4)   ucznia szkoły morskiej, w celu odbycia praktyki pływania określonej programem nauczania szkoły.
2. Za wystawienie książeczki żeglarskiej pobiera się opłatę.
3. Wysokość opłaty za wystawienie książeczki żeglarskiej nie może przekroczyć 15 euro, a za wydanie duplikatu książeczki żeglarskiej 30 euro.

Art. 12. 1. Z zastrzeżeniem przepisu ust. 2, książeczkę żeglarską wystawia się:
  1)   (4) dla marynarza lub rybaka oraz osoby, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 - na czas nie określony, chyba że wnosił on o jej wystawienie jedynie na czas określony lub na czas określonej podróży morskiej,
  2)   dla innej osoby, stosownie do zawartej lub zamierzonej umowy o pracę na statku - na czas nie określony, określony lub na czas określonej podróży morskiej,
  3)   (5) dla ucznia na czas trwania praktyki pływania.
2. Polski urząd konsularny może wystawić książeczkę żeglarską jedynie na czas określonej podróży morskiej.

Art. 13. 1. Dyrektor urzędu morskiego odmawia wystawienia książeczki żeglarskiej:
  1)   jeżeli z wnioskiem wystąpiła osoba nie uprawniona,
  2)   dla osoby:
a)   która nie ukończyła 18 roku życia,
b)   która jest niezdolna do wykonywania pracy na statku ze względu na stan zdrowia,
c)   wobec której prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania pracy na statku,
d)   wobec której zachodzą przesłanki odmowy wydania paszportu.
2. Wymogu ukończenia 18 roku życia nie stosuje się wobec młodocianego zatrudnionego lub mającego być zatrudnionym na statku w celu nauki zawodu.
3. Właściwy organ administracji państwowej stwierdza istnienie przesłanek, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. d), w terminie 30 dni od doręczenia mu wystąpienia dyrektora urzędu morskiego w tej sprawie; po bezskutecznym upływie tego terminu dyrektor urzędu morskiego wystawia książeczkę żeglarską.

Art. 14. 1. Osoba, której wydano książeczkę żeglarską, jest obowiązana do okazywania jej właściwym organom w przypadkach przewidzianych w powszechnie obowiązujących przepisach.
2. Dyrektor urzędu morskiego dokonuje w książeczce żeglarskiej wymaganych adnotacji urzędowych, w szczególności zaś stwierdza termin jej ważności.
3. Armatorzy dokonują w książeczce żeglarskiej wpisów określających przebieg zatrudnienia na statkach, ze wskazaniem armatora i kapitana statku.

Art. 15. 1. Książeczka żeglarska traci ważność:
  1)   w razie jej unieważnienia przez dyrektora urzędu morskiego,
  2)   z upływem określonego w niej terminu ważności, nie wcześniej jednak niż w chwili rozwiązania stosunku pracy, w czasie trwania którego termin ten upłynął.
2. Dyrektor urzędu morskiego unieważnia książeczkę żeglarską:
  1)   z przyczyn określonych w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. b)-d),
  2)   jeżeli umowa o pracę na statku z pracownikiem nie będącym marynarzem lub rybakiem uległa rozwiązaniu przed upływem terminu ważności książeczki żeglarskiej.
3. Posiadacz książeczki żeglarskiej podlegającej unieważnieniu z przyczyn określonych w ust. 2 jest obowiązany niezwłocznie przedłożyć ją dyrektorowi urzędu morskiego do unieważnienia.

Art. 16. (6) Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rybołówstwa oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i ministrem właściwym do spraw zagranicznych, kierując się postanowieniami umów i przepisów międzynarodowych w zakresie dokumentów tożsamości marynarzy, określi, w drodze rozporządzenia:
  1)   wzór książeczki żeglarskiej,
  2)   tryb wystawiania, wymiany i unieważniania książeczki żeglarskiej oraz rodzaj dokonywanych w niej adnotacji urzędowych i wpisów, a także sposób i tryb ich dokonywania,
  3)   wysokość pobieranych przez urząd morski opłat za wystawienie książeczki żeglarskiej, uwzględniając przepis art. 11 ust. 3.

Art. 17. W sprawie odwołań od decyzji dyrektora urzędu morskiego, określonych w art. 13 ust. 1 i art. 15 ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań w sprawach paszportowych.